Rozdział 15

Rozdział krótszy niż zwykle ale za to jest więcej Sevmione:)

Bardzo Was proszę o komentarze naprawdę wierzcie mi te pozytywne i negatywne bardzo motywują do pracy czego ostatnio bardzo mi brak.

Za betę dziękuje kochanej Mionie!

Rozdział dla niektórych dziewczyn z grupy Sevmione Pl bo dzięki Wam mam codziennie rano  fajny spam do czytania i utwierdzam się w przekonaniu, żę jest nas więcej pokręconych:)

Pozdrawiam Forever

Rudowłosa Gryfonka siedziała z podkulonymi nogami przy łóżku. Głowę opierała na kolanach, a na jej policzkach błyszczały się jeszcze krople łez. W jej głowie ciągle przewijał się moment ostatniego spotkania z Harrym. Ból malował się na jej twarzy. Dziewczyna cicho szlochała, kiedy tuż obok niej stanął Draco. Miał na sobie czarne spodnie i białą koszulkę wyciętą w serek, która idealnie uwydatniała jego umięśnione ciało. Klęknął przed dziewczyną i obiema rękami objął zapłakaną twarz Gryfonki. Opuszkami palców starł jej łzy.
- Nie płacz - wyszeptał patrząc wprost w jej świecące, zielone oczy.
Nie czekając na odpowiedź nachylił się i delikatnie musnął wargi dziewczyny. Były gorące i wyjątków miękkie.
-Draco nie- wyszeptała przerywając pocałunek.
Chłopak popatrzył na nią, po czym zajął miejsce obok i objął ją ramieniem. Dziewczyna na ten gest lekko drgnęła.
- Ginny wiem, że jest Ci ciężko, ale… - urwał by spojrzeć w jej stronę- Życie toczy się dalej.
Te słowa były dla młodej Gryfonki jak nóż w plecy. Obróciła twarz w jego stronę jak by chciała sprawdzić czy to na pewno on wypowiedział te słowa, szybkim ruchem podniosła się i zadała Malfoy’owi cios w twarz.
- Nigdy! Nigdy!- powtórzyła patrząc prosto w oczy Draco- Tak nie mów! - wysyczał i wyszła z pokoju.
Draco oparł głowę o róg łóżka i spojrzał w sufit:
- No to mam przerąbane- powiedział.

Podniósł się i podszedł do stolika, na którym leżała Ognista, nalał sobie bursztynowego płynu, upił łyk i mieszając go w szklance odszedł w stronę lustra by sprawdzić jak na jego twarzy malowała się czerwona dłoń wściekłej Ginny.

***

Severus położył omdlałą dziewczynę do łóżka, jednym ruchem różdżki zmienił jej ubranie w piżamę.

Sam natomiast usadowił się przy stole i wyciągnął mapę którą dostał od Dumbledore a obok niej postawił szklankę z ulubionym trunkiem.

Mijały godziny a Severus w bezruchu analizował to mapę to kartkę, słowa na niej zapisane umiał już  na pamięć a z przygryzanej wargi zaczęła sączyć się krew nawet szklanka z Ognistą stała nie ruszona. Nagle odłożył wszystko i gwałtownie podniósł się i podszedł do okna. Oparł się jednym bokiem o ścianę i spoglądał w czarną przestrzeń. Podniósł dłoń i nerwowo potarł nią czoło, po czym szybkim ruchem odbił się od ściany i podszedł do stołu podniósł mape i krzyknął:

- Norwegia!

Przykrył dłonią usta kiedy tylko doszło do niego,że nie jest samo. Spojrzał w stronę łózka ale Hermiona niczego nie świadoma smacznie sobie spała, cicho pomlaskując. Severus zachichotał i ucieszony,że rozwiązał zagadkę szybko się przebrał i położył się tuż obok dziewczyny.

Było jeszcze zupełnie ciemno, gdy Severus gwałtownie się przebudził. Nie miał pojęcia, co wyrwało go ze snu, wydawało mu się jednak, że powodem był niewyraźny, drobny ruch. Odwrócił głowę i spojrzał w bok gdzie na łóżku siedziała ona. Musiał kilkakrotnie zamrugać, by przywrócić ostrość widzenia. Hermiona otulona blaskiem księżyca wyglądała nieziemsko jej marmurowa skóra błyszczała i wyglądała na tak delikatną niczym porcelana, kasztanowe włosy na ogół niegarnięte teraz wydawały się być ułożone i idealnie dopasowujące się do kształtuje jej pleców. Siedziała spoglądając w okno.
- Zaraz pożresz mnie wzrokiem - powiedział ochryple.
Twarz nauczyciela przybrała dziwny grymas jakby analizował każde słowo wypowiedziane przez Hermione.
- Patrzę tylko, czemu nie śpisz. Czyżbyś wyspała się w dzień? - odpowiedział sarkastycznie.
- Dlaczego taki jesteś? - spytała spoglądając przez ramię prosto na niego.

- Nie wiem, o co Ci chodzi – burknął, jednocześnie kusząco wpatrując się w jej usta.
- Myślę, że doskonale wiesz - odezwała się głosem, w którym pobrzmiewała chęć prowokacji i delikatnie się uśmiechnęła.

Przez moment na jego ustach również zawitał uśmiech. Dziewczyna wpatrywał się w niego badawczo, a jej oczy błyszczały. Wysunęła język i szybko zwilżył nim zaschłe wargi. Gest ten był nieświadomy, ale wiele mówiący.

Nauczyciel świdrował ją wzrokiem, po czym nie wiele myśląc zbliżył się do dziewczyna. Powoli ich twarze zbliżały się do siebie, aż Hermiona poczuła na wargach oddech Mistrza Eliksirów. Gdy ten wreszcie oderwał wzrok od ust dziewczyny i przeniósł go na jej oczy, zobaczył jak Hermiona zapraszająco przymyka powieki i wtedy ich wargi się spotkały. Z głębi jego gardła wyrwał się jęk, gdy dziewczyna przywarła do niego. Jego palce wbiły się w dół jej pleców zmuszając ich ciała do pełnego kontaktu. Gryfonka była gorąca, całe jej ciało płonęło namiętnością. Snape także to czuł. Gdy oboje dali się ponieść chwili wszelkie opory zniknęły. Dłonie Severusa powędrowały w górę, wzdłuż pleców Hermiony, by po chwili zagrzebać się brutalnie w jej kasztanowych włosach. Wcisnął się dalej w jej usta, tak że ich języki zapalczywie zwijały się i ocierały o siebie. Znajdowali się tak blisko siebie, że intensywniejszy kontakt wydawał się niemożliwy, ale ciągle było im mało. Severus smakował bosko. Jego smak był charakterystyczny, mocny alkohol z tym specyficznym czymś, którego dziewczyna nie potrafiła określić. Dłonie nauczyciela przestały skręcać włosy dziewczyny i z czułością dotknęły jej twarzy, obejmując ją ostrożnie, jakby była najcieniejszą rzeczą na świecie. Hermiona wetchnęła czując delikatną pieszczotę kciuków, gładzących wgłębienie pod kościami policzkowymi.  

Pocałunek zgubił ostrość, nie tracąc przy tym na sile emocji. Mimo łagodnego spokoju tej pieszczoty serce Hermiony potrzebowało o wiele więcej czasu niż powinno, by wrócić do zwykłego rytmu.

Severus oderwał się od jej spierzchniętych ust i zaczął delikatnie muskać zagłębienia w szyi, dziewczyna przechyliła głowę do tyłu i wydała z siebie cichy jęk.

Kiedy już każdy milimetr jej szyi został obdarowany pocałunkami Severus podniósł wzrok i spojrzał w jej ogromne brązowe oczy, coś w nim pękło. Szybko odsunął się od dziewczyny i bez słowa wyszedł z pokoju.